The Situation of Things

Kunstenaar: Niels Poiz

Kunstwerk: The Situation of Things

Details: meubel in mdf, projector, geprojecteerde tekst (2013)

Gezien: Museum M Leuven (Open M)

Interessant omdat: Niels Poiz een jonge (°1991) kunstenaar is die een eigen visie op kunst combineert met de vastberadenheid om zijn plaats te veroveren in het artistieke wereldje. Hij is doordrongen van het idee dat een kwaliteitsvol oeuvre niet volstaat voor een succesvolle kunstcarrière, het komt er ook op aan om elke gelegenheid te baat te nemen om te tonen, te overtuigen en te leren. Hij maakt daarom gretig gebruik van projectoproepen om zijn werk aan het oordeel van kunstliefhebbers te onderwerpen. Zo nam Poiz in de zomer van 2015 deel aan Open M, het initiatief waarmee het Leuvense Museum M een platform bood aan jonge kunstenaars uit Vlaams-Brabant. Tussen de creaties van acht andere laureaten viel zijn werk op omdat het tekstgebaseerd is en vooral niet beeldend wil zijn.

Poiz vertrekt vanuit de vaststelling dat iedere tekst, gesproken of geschreven, in een eigen context bestaat en alleen begrepen kan worden in die context. Door (willekeurige) teksten te decontextualiseren geeft hij ze een nieuwe, abstracte dimensie. Daarvoor gebruikt de kunstenaar doorwrochte theaterteksten, hoogstaande poëzie en bekende song lyrics, maar net zo goed intuïtieve beschrijvingen van gewone situaties uit zijn dagelijkse leven: een e-mail, een gedachtegang, een menukaart of zelfs de dienstregeling van een lijnbus. Door zoiets vluchtigs als een spambericht op dezelfde hoogte te plaatsen als het proza van Shakespeare veegt hij het verschil tussen hogere en lagere cultuur van tafel. Tegelijk stelt Niels Poiz vast dat hij als millennial tot de eerste generatie behoort die is opgegroeid in het digitale tijdperk, een era gekenmerkt door een niet aflatende stroom aan informatie en impulsen. Met zijn werk wil hij die stroom even stilzetten en inzoomen op de details. Zoals een fotograaf één fractie van een seconde vastlegt in een beeld, zo capteert Poiz het moment in taal en tekst.

Niels Poiz - The Situation of Things (detail 1)

Niels Poiz – The Situation of Things (detail 1)

Niels Poiz - The Situation of Things (detail 2)

Niels Poiz – The Situation of Things (detail 2)

In The Situation of Things gaat de kunstenaar nog een stap verder en onderzoekt hij hoe de manier waarop een tekst gepresenteerd wordt onze leeservaring beïnvloedt. Een absurde tekst, die de kunstenaar zonder vooropgezet idee neerschreef, krijgt de allure van een groots werk als hij gefragmenteerd en in snel opeenvolgende slides geprojecteerd wordt. Een houten tafel met projector bieden de tekst letterlijk een platform om zich aan de wereld te tonen. We zijn doordrongen van de idee dat een tekst lineair opbouwt en dus blijven we geduldig wachten op de volgende slides, in een poging om betekenis te geven aan de klaarblijkelijk willekeurige aaneenschakeling van woorden en zinsneden. Omdat het niet tegemoetkomt aan onze drang naar een samenhangend verhaal, confronteert The Situation of Things ons meedogenloos met onze automatische leesreflex.

Binnenkort is nieuw werk van Niels Poiz te zien in de Centrale/lab, het nieuwe laboratorium voor artistieke experimenten van de Brusselse CENTRALE for contemporary art. Begin vorig jaar schreef Poiz in op een projectoproep van dit hedendaagse kunstencentrum en als laureaat mag hij in een tentoonstellingsruimte van 70 vierkante meter, verdeeld over twee gerenoveerde verdiepingen, zijn eerste solotentoonstelling bouwen. Onder de titel “YES YES OUI OUI SI SI, IT’S OKAY, THAT’S ALRIGHT” ontwerpt Poiz een expo rond de fonetische analyse van de klanken en ritmes van de popmuziek. De vernissage was gepland op 23 maart, maar omwille van de terreurdreiging in Brussel is de openingsdatum uitgesteld. De tentoonstelling sluit af op 5 juni 2016.

Inspiratie en bronnen: website van de kunstenaar

1 antwoord
  1. filip
    filip zegt:

    Tjonge, ik vind dat Niels Poiz iets te weinig denkwerk heeft geïnvesteerd in deze creatie. Dit pad (onzin confronteert ons met onszelf) is al vele malen voor hem bewandeld en wordt weliswaar wisselend betiteld als Platzverfremdung of deterritorialisatie, (woorden die ten andere zélf voorbeelden van Platzverfremdung en deterritorialisatie zijn) maar het blijft in wezen meer van hetzelfde: conceptuele kunst zoals te voorzien en te verwachten was. En als de toeschouwer er geen chocola van kan maken, is dat omdat hij of zij verstarde leesgewoonten heeft?! Dan heb ik liever een conceptueel kunstenaar die toont hoe betekenis tot stand komt dan eentje die de kijker met lege handen de koude instuurt. Kunstenaars zoals we ze in vorige entries van DDP leerden kennen.

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *