Still/Life

Tentoonstelling: Still/Life

Kunstenaars: Haider Jabbar, Amber Vanluffelen, Marot De Clerck en David De Pooter

Kunstwerken: aquarellen, videofilms, olieverfschilderijen en diverse media

Locatie: het Vlaams Huis in Brussel

Organisatie: Platform3 en vzw Meervoud

Interessant omdat: Still/Life de eerste kunsttentoonstelling ooit is die in het Vlaams Huis georganiseerd wordt. De expo speelt bewust in op de rijke context van het Huis en brengt kunstenaars bij elkaar rond het thema identiteit. Opvallend hierbij is de vaststelling dat erg uiteenlopende artistieke praktijken toch zoveel raakpunten kunnen vertonen. De tentoonstelling is dan ook opgevat als een visuele dialoog tussen werken die pertinente vragen oproepen: Hoe baken je een cultuurgemeenschap af? Waarom horen we zo graag tot een cultuurgroep? Welke rol speelt taal daarin? En hoe gaan we om met uitsluiting?

Haider Jabbar Lateef woonde en werkte in Bagdad, tot hij de oorlog ontvluchtte en in 2016 in Gent terechtkwam. Zijn kunst wil o.a. getuigen van de wreedheid van I.S. Hij toont de beulen niet, hij focust enkel op de slachtoffers, die hij met veel respect portretteert.  Hij laat ze in hun waardigheid, meer nog, in zijn sterkste portretten verheft hij ze zelfs. Hij beantwoordt de brutaliteit van I.S. met zijn enige wapen: kunst.

Haider Jabbar, #1498

Haider  liep academie in Bagdad en liet zich beïnvloeden door Van Gogh, Bacon e.a.  Hij  werd, samen met vier andere kunstenaars, geselecteerd door Philippe Van Cauteren voor het Paviljoen van Irak op de Biënnale van Venetië in 2015.

Haider Jabbar, # 1303

Als Irakees heeft hij eigenlijk alleen maar oorlog gekend. Oorlog met o.a. de verschrikkingen van I.S, vormt zijn thema en, omdat dit geweld  hem zo “getekend” heeft, is dit – voorlopig – zijn hoofdthema.  Still/Life toont onder meer een aantal van zijn aquarellen.  Het zijn portretten van gekeelde hoofden, heel sereen en verstild weergegeven, als een eerbetoon aan de duizenden jonge mannen (leeftijdsgenoten van de kunstenaar) wier leven zo abrupt en bloedig werd beëindigd.

RSRXTOSS is een artistiek project, ongelimiteerd in lidmaatschap, tijd, ruimte en inhoud. Het biedt alle voordelen van een groep zonder dat het enige beperkingen oplegt: energie, plezier, de mogelijkheid om interesses en verlangens te delen en samen te werken. RSRXTOSS wil persoonlijke, sociale, territoriale en andere grenzen overbruggen en ruimte bieden aan verlangens. Onder RSRXTOSS werd werk gecreëerd voor Still/Life.

RSRXTOSS – open project voor Still/Life

“It’s all about the money – Baby, it’s the sun” is een kortfilm van Margot De Clerck die ze maakte tijdens haar reis van Brussel naar Athene, een trip die ze al liftend aflegde. Het is een document dat vastlegt hoe mensen denken en vertellen over hun cultuur en nationaliteit en die van anderen. Hiermee probeert de kunstenares een fragment van de vele verhalen die ze hoorde en beelden die ze zag bij te houden en te delen.

Dan Graham – Belgian Funhouse

Met ‘Belgian fun is not my neighbour’ stelt AmVn het concept van ‘publieke ruimte’ op verschillende manieren in vraag. Dat doet ze door gebruik te maken van de enige structuur in het Antwerpse Middelheim-museum die voldoende ruimte biedt aan haar voorliefde voor dans. ‘Belgian Funhouse’ van Dan Graham is een soort buitenpaviljoen met spiegelende glasplaten en een stenen vloer dat oorspronkelijk op het Sint-Jansplein in Antwerpen stond. In het werk ziet de bezoeker zichzelf en zijn omgeving gereflecteerd en kan hij nagaan hoe hij zelf geobserveerd wordt. AmVn zocht overeenstemmende structuren in het urbane landschap. Elementen zoals spiegelende glazen/ramen, in omgevingen die zo geconstrueerd zijn dat ze geschikt zijn om te dansen. Wat overblijft van ‘Belgian Funhouse’ is een dansvloer, die ze gebruikt binnen die gevonden stadscontexten. Het is een inversie van een eerdere interventie in het museum. In dit geval verplaatst AmVn een stuk, dat inherent is geworden aan het museum, naar buiten.

David De Pooter is gefascineerd door de driehoek woord-beeld-betekenis. Hij gaat van de vaststelling uit dat letters tot de krachtigste symbolen behoren die de mens ooit ontworpen heeft. En dat maakt ze bij uitstek geschikt om complexe, gelaagde werken te maken. David onderzoekt die mogelijkheden vanuit verschillende invalshoeken en in verschillende contexten: culturele, filosofische, kunsthistorische… Sommige van zijn werken ogen daarom speels, andere zijn ronduit intrigerend. Maar de ideeën achter zijn werk laten zich niet altijd even makkelijk lezen.

David De Pooter – Blood on the Wall (Moldova)

“Blood on the Wall (Moldova)” speelt in op het contrast tussen vorm en inhoud. Kalligrafie is een kunstvorm op zich. Maar hoe mooi vinden we die kunst nog als we ook de betekenis van de tekens kennen? Het gekalligrafeerde woord betekent ‘bloed’ in het Moldavisch en verwijst zo naar het bevroren politieke conflict in Moldavië waar de opstandige provincie Transnistrië zich wil afscheiden. Dit is deel 1 van een reeks waar ook de gekalligrafeerde bloed-woorden in het Albanees (Kosovo-conflict) en Armeens (Nagorno-Karabach) toe behoren.

David De Pooter – The Show-off

“The Show-Off” presenteert zich ongegeneerd als pronkstuk. De gouden letters op de roodfluwelen achtergrond accentueren de pocherige inhoud van de tekst. Maar wie spreekt hier? Is dit het kunstwerk zelf? Bezit het echt bijzondere krachten? Dit werk verwijst naar het animisme, een spiritueel concept dat gebaseerd is op het bestaan van goede en kwade geesten, die kunnen huizen in bomen, dieren en gebruiksvoorwerpen. Die geesten moeten gunstig gestemd worden door offers te brengen of rituele dansen uit te voeren.

De expo Still/Life loopt tot 7 mei in het Vlaams Huis, Drukpersstraat 20, Brussel

Bronnen en inspiratie: brochure van de expo,  inleidende speech door Alex Winnepenninx, Facebookpagina Platform3