B10Ge5 – Fran Van Coppenolle
Kunstenaar: Fran Van Coppenolle (BE, °1998)
Kunstwerk: B10Ge5 (2020)
Gezien: Graduation Show 2020, Antwerpen
Onderstaand stuk is een bewerking van mijn artikel dat in april 2021 in TheArtCouch Magazine verscheen.
Interessant omdat: Frans objecten figuratief en toch niet herkenbaar zijn, waardoor ze een extra dimensie krijgen. Ze laten een veelheid aan mogelijke interpretaties toe, en die zijn allemaal even waar.
In de afstudeertentoonstelling van de Antwerpse Academie (de Graduation Show) in september 2020 had Fran Van Coppenolle een kamer gevuld met kleurrijke sculpturen waarvan de meeste vrij en vrolijk in de ruimte hingen. In een illusie van gewichtloosheid en beweging. Als een esthetiek van staal en textiel. Omdat de sculpturen in een aparte ruimte stonden, konden ze elkaar ook aanvullen en versterken. Alsof het om één installatie ging, veeleer dan een reeks individuele werken.
Afdankertjes
Frans werken bestaan uit een vederlicht geraamte van gebogen, gevlochten en gesoldeerde metalen staven. De open vormen die zo ontstaan, vult ze op met kleurrijk textiel. “Maar alles begint bij het materiaal,” zegt de kunstenares daar zelf over. “Afdankertjes uit de kringloopwinkel of een huisopruiming, waarin ik een beginvorm zie. Plooibaarheid, trekkracht en textuur maken een materiaal interessant. Vanaf dan is er geen vast plan van aanpak. Terwijl ik me heel bewust wijd aan het maken van mijn vorm, is de enige zekerheid dat ik symmetrie in mijn werk wil, dat zorgt voor rust.” Kleur en materiaal zijn vaak één, want kleur zit in het materiaal. “Ik schilder mijn sculpturen zelden en al zeker nooit helemaal. Door objecten slechts gedeeltelijk te verven, toon ik dat de verf ook maar een laag is. Een tweede effect van zo’n onvolledige verflaag, heeft te maken met licht, en het gevoel van diepte in de sculptuur. Zoals een tekenaar of schilder een lijn bewust niet helemaal vol kleurt om meer diepte te geven aan de hele tekening.”
Oefening in loslaten
Na de productiefase volgt de bezinningsfase. Want soms vraagt het tijd om een werk te accepteren. Fran Van Coppenolle legt uit: “Ik werk zelden aan verschillende kunstwerken tegelijkertijd, ik focus liever op één werk, zoals een sprinter alleen oog heeft voor de volgende 100 meter. Maar net omdat ik zo opga in één werk heb ik nadien tijd nodig om afstand te nemen. Dan laat ik me leiden door mijn gevoel. Een werk waar ik eerst twijfels over had, kan na een tijd juist heel geslaagd aanvoelen. Dat was het geval met ‘B10Ge5’. Toen het net klaar was, leek het me te speels, te groot ook… maar zonder dat ik er nog verdere ingrepen aan gedaan had, werd het mijn lievelingswerk. Ook andere werken ben ik na een tijd steeds liever beginnen te zien, alsof ik een relatie met iemand aan het opbouwen was. Heel raar eigenlijk.” Natuurlijk wordt het er dan niet makkelijker op om afscheid te nemen van een sculptuur. “Werken tonen, helpt om los te laten. Zolang de werken in mijn atelier staan, zijn ze van mij. Na een expo zijn ze van iedereen die ze gezien heeft, dan moet ik ze loslaten. De Graduation Show was wat dat betreft een bevrijding. Maar nu, met het gebrek aan toonmomenten, heb ik een pak werken die ik maar moeilijk los kan laten.”
De kunstenares geeft haar sculpturen bewust geen sturende titel, om de kijker helemaal vrij te laten in zijn interpretatie. “Ik ben bezig met het scheppen van vormen die aan fysieke wetmatigheden voldoen, ruimtelijke structuren met een interne logica die associaties oproepen met architectuur, fauna, flora, anatomie of medische objecten. Dat voelt de kijker ook, die herkenbaarheid die toch niet eenduidig definieerbaar is.”
Ook nog even dit:
Fran Van Coppenolle stelt van 30 januari tot 13 maart 2022 tentoon in de Mechelse galerie Transit: https://transit.be/artists/gallery-artists/fran-van-coppenolle/